توپولوژی های شبکه

در مرحله قبل، ما دو کامپیوتر را با هم شبکه کردیم و اشتراک گذاری فایل بین آن دو را یاد گرفتیم. اکنون میخواهیم ببینیم برای شبکه کردن چند کامپیوتر چه راهکارهایی وجود داشتند و دارند.

توپولوژی Bus

یکی از روش هایی که برای شبکه کردن چند کامپیوتر استفاده میشد و امروزه منسوخ شده استفاده از توپولوژی به نام Bus بود. به این صورت که از یک رشته کابل استفاده نموده و کامپیوترها را با کابل و کانکتور BNC به هم متصل میکردند.  انتهای رشته کابل با استفاده از یک بست مسدود میشد. این رشته کابل coaxial بود و مشابه همین کابل هایی است که امروز برای آنتن تلویزیون استفاده میشوند. اما استفاده از آنها در شبکه بسیار محدود شده و خیلی کم در شبکه ها کاربرد دارد.

توپولوژی Ring

توپولوژی بعدی که مورد استفاده قرار میگرفت Ring بود. در این توپولوژی مشابه Bus از یک رشته کابل استفاده میشد اما در اینجا این کابل به صورت یک حلقه دایره میشد و کامپیوتر ها به این حلقه وصل میشدند و با هم شبکه میشدند.

توپولوژی Mesh

توپولوژی دیگر مورد استفاده Mesh بود که در آن تمام کامپیوترها با رشته های کابل مجزا به همه کامپیوتر های دذیگر وصل میشدند و به این صورت با هم شبکه میشدند. اگر همه سیستم ها با این روش به هم وصل میشدند Full mesh و اگر به تعدادی از سیستم ها وصل میشدند partial mesh نام داشت. اما این توپولوژی در عمل غیرممکن بود زیرا کامپیوترها برای وصل شدن به هم به کارت شبکه نیاز دارند و اگر تعداد کامپیوترهای یک شبکه زیاد باشد مثلا 50 تا، داشتن 49 کارت شبکه برای وصل شدن به همه آنها برای یک کامپیوتر غیرممکن است.

توپولوژی Star

اما ساختاری که امروزه برای شبکه کردن سیستم های LAN استفاده میشود Star نام دارد (LAN مخفف Local Area Network هست و از انواع شبکه محسوب میشود و ما بعدا مفصل درباره آن صحبت خواهیم کرد). در این ساختار ما یک دیوایس در مرکز داریم که اکنون از سوئیچ استفاده میشود ولی قبلا از هاب استفاده میشد.

سوئیچ چیست؟

سوئیچ یک دیوایس میانی است و همه کامپیوترها با کابل به آن وصل میشوند. سوئیچ ها ممکن است کوچک باشند و تعداد پورت های محدودی در حد 5 پورت داشته باشند و همینطور میتوانند بزرگ باشند و شبکه های بزرگتری را پوشش دهند و شامل پورت های زیادی مثلا 48 پورت یا حتی بیشتر باشند. سوئیچ نسبت به هاب ابزار هوشمندتری است و هاب هیچ بهره ای از هوش نبرده است.

نحوه شبکه کردن سیستم ها در این توپولوژی مشابه قبل است. به این صورت که سیستم ها را با کابل UTP به پورت های سوئیچ وصل میکنیم. سپس برای هر کدام آدرس IP مجزا تعریف میکنیم و در تنظیمات اینترنت و شبکه ها تنظیمات مرتبط را انجام میدهیم. سپس پوشه مورد نظر را با سیستم های داخل این شبکه به اشتراک میگذاریم. نحوه انجام تنظیمات را در اینجا ببینید. تفاوت این شبکه ی ایجاد شده با شبکه بدون وجود سوئیچ امکان اضافه کردن تعداد زیادی سیستم در شبکه است. اما برای ایجاد این شبکه به تعداد سیستم های موجود در داخل شبکه نیاز به کابل UTP داریم.

وندورهای مختلفی سوئیچ ها را تولید میکنند که از معروف ترین آنها میتوان به شرکت Cisco اشاره کرد. تمام تجهیزاتی که قابلیت اتصال به شبکه ها را دارند میتوانند به سوئیچ ها متصل شوند. مثلا IP cameras، IP phone، پرینتر، کامپیوتر، سرور، Access point، و موارد دیگری که میتوانند به سوئیچ متصل شوند.

کابل هایی که امروزه برای اتصال بین کامپیوترها و سوئیچ ها استفاده میشود کابلهای UTP هستند که بعدا مفصل در مورد آنها صحبت میکنیم.

توپولوژی هیبرید

ممکن است شما گاهی واژه hybrid topology را در برخی منابع ببینید. به این صورت که در یک توپولوژی ستاره ای، ارتباط بین یک سیستم و سوئیچ یا دو سوئیچ در دو شبکه به عنوان یک توپولوژی Bus در نظر گرفته شود که درون یک توپولوژی دیگر قرار گرفته که به عنوان توپولوژی ترکیبی یا هیبرید شناخته میشود.

در توپولوژی Star به هر کدام از سیستم های داخل شبکه یک آدرس IP اختصاص داده میشود.